ارتباط خندیدن با سلامتی روح و جسم انسان

امروزه معروف است که می‌گویند «بخند تا روان سالم داشته باشی». در عربی می‌گویند «الضحک رائد السلامه و مرقاط الصحه» یعنی خندیدن انسان را به سمت سلامتی هدایت می‌کند و خنده نردبان سلامتی است یا بخند تا دنیا برای تو بخندد؛ این‌ها تماما استعمار فرهنگی را نشان می‌دهند و قدرت باورسازی دشمنان را؛ به هر حال عقیده‌ی مردم دنیا اینطور شکل گرفته است که خندیدن سبب سلامتی است، اما در روایات ما انسان از خندیدن منع شده که این ممنوعیت در نهابت موجب سلامتی و پاکیزگی جسم و روح می‌شود.

چند نکنه در رابطه با خندیدن و گریه کردن:

در روایات به تبسم کردن توصیه شده و تبسم کردن یعنی لبخند زدن که باید جایگزین خندیدن و قهقهه زدن بشود؛ هرچند این تغییر سخت باشد اما ارزشش را چراکه انسان به سوی نور و پاکی هدایت می‌شود.

در روایات از گریه کردن به «رحمت» تعبیر شده است، گریه کردن انسان را سبک می‌کند ولی خندیدن انسان را غمگین و ناراحت می‌کند؛ تجربه نشان داده است که به دنبال خنده افسردگی است و به دنبال گریه آرامش؛ به عنوان مثال وقتی انسان عزیزی را از دست می‌دهد گریه می‌کند چراکه با گریه به آرامش می‌رسد و در  اگر گریه نکند، غم و سختی بر او غلبه می‌کند.

همچنین در علوم باستانی خودشناسی و عرفانی از خندیدن به عنوان تخلیه انرژی‌های پاک تعبیر شده است؛ خنده انرژی‌های پاک بدن را خصوصا از چاکرای قلب تخلیه کرده و به بیرون هدایت می‌کند و سبب ضعیف شدن قلب و عملکرد آن می‌شود.

بدترین نوع خنده، خندیدن بدون سبب است، خندیدن بدون دلیل نشانه‌ی کم عقلی است که باید درمان شود.
– تقویت و درمان ضعف مغز

خندیدن در روایات:

پیامبر «صلی‌الله‌علیه‌وآله» می‌فرماید: الضَّحِکُ‌ هَلَاک‌
خندیدن هلاک است.
«بحارالانوار، مجلسی، ج۷۳، ص۶۱»

إِیَّاکَ‌ وَ الضِّحْکَ‌ فَإِنَّهُ هَادِمُ الْقَلْب‌
از خندیدن بپرهیز زیرا قلب را منهدم می‌کند.
«مستدرک الوسائل، محدث نوری، ج۸، ص۴۱۸»

أَقِلَ‌ الضِّحْکَ‌ فَإِنَّهُ یُمِیتُ الْقَلْب‌
کم بخند زیرا قلب را می‌میراند.
«مستدرک الوسائل، محدث نوری، ج۸، ص۴۱۸»

إِیَّاکَ وَ کَثْرَهَ الضَّحِکِ‌ فَإِنَّهُ یُمِیتُ الْقَلْبَ وَ یَذْهَبُ بِنُورِ الْوَجْه‌
از زیاد خندیدن بپرهیز زیرا قلب را می‌میراند و نور صورت و شادابی صورت را از بین می‌برد.
«الخصال، شیخ صدوق، ج۲، ص۵۲۶»

إِذَا أَحَبَّ اللَّهُ عَبْداً نَصَبَ فِی قَلْبِهِ نَائِحَهً مِنَ‌ الْحُزْنِ‌ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى یُحِبُّ کُلَّ قَلْبٍ حَزِینٍ‌ وَ إِذَا أَبْغَضَ اللَّهُ عَبْداً نَصَبَ لَهُ فِی قَلْبِهِ مِزْمَاراً مِنَ الضِّحْکِ وَ مَا یَدْخُلُ النَّارَ مَنْ بَکَى مِنْ خَشْیَهِ اللَّهِ حَتَّى یَعُودَ اللَّبَنُ فِی الضَّرْع‌
هنگامی که خداوند بنده‌ای را دوست داشته باشد در قلب او حزن و اندوه قرار می‌دهد زیرا خداوند هر قلب اندوهگینی را دوست دارد و کسی که از ترس خداوند گریه کند وارد جهنم نمی‌شود تا اینکه شیر به پستان برگردد (که امکان برگشتن شیر به پستان نیست) و هرگاه خداوند بنده‌ای را دوست نداشته باشد در قلب او فلوتی از نی قرار می‌دهد زیرا خندیدن قلب را می‌میراند و خداوند زیادی در خوشحالی را دوست ندارد.
«مستدرک الوسائل؛، محدث نوری، ج۱۱، ص۲۴۵»

آیه قرآن: «فَلْیَضْحَکُوا قَلیلاً وَ لْیَبْکُوا کَثیراً»
آنها باید کمتر بخندند و بسیار بگریند.
«سوره توبه، آیه۸۲»

الْقَهْقَهَهُ مِنَ‌ الشَّیْطَان‌
قهقهه زدن از شیطان است.
«الکافی، کلینی، ط اسلامیه، ج۲، ص۶۶۴»

خندیدن کفاره دارد: کَفَّارَهُ الضَّحِکِ أَنْ یَقُولَ- اللَّهُمَّ لَا تَمْقُتْنِی‌
کفاره‌ی خندیدن این است که بگویی «اللَّهُمَّ لَا تَمْقُتْنِی» یعنی خدایا بر من خشم مگیر.
«من لایحضر الفقیه، شیخ صدوق، ج۳، ص۳۷۷»

کان ضحک‌ رسول‌ الله‌ صلی الله علیه و آله أکثره التبسم‌
بیشتر خندیدن پیامبر «صلی‌الله‌علیه‌وآله» تبسم بود. (تبسم یعنی لبخند زندن که از خندیدن و قهقهه زدن به دور است.)
«شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۱۰، ص۱۶۰»

تَبَسُّمُ‌ الْمُؤْمِنِ‌ فِی‌ وَجْهِ أَخِیهِ حَسَنَه
تبسم (لبخند) مؤمن در صورت برادرش حسنه است.
«وسائل الشیعه، شیخ حرعاملی، ج۱۲، ص۱۲۰، أبواب احکام العشره فی السفر والحضر، باب۸۴، ح۲، ط آل البیت»

مَا مَزَحَ‌ الرَّجُلُ‌ مُزْحَهً إِلَّا مَجَّ مِنْ عَقْلِهِ مَجَّه
مردی مزاح نمی‌کند مگر اینکه قدری از عقل او کم می‌شود. (مزاح یعنی شوخی کردن)
«وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج۱۲، ص۱۲۰، أبواب احکام العشره فی السفر والحضر، باب۸۳، ح۱۶، ط آل البیت»

کَثْرَهُ الْمِزَاحِ‌ تَذْهَبُ بِمَاءِ الْوَجْهِ‌ وَ کَثْرَهُ الضَّحِکِ تَمُجُّ الْإِیمَانَ مَجّا
زیاد مزاح کردن طراوت و شادابی صورت را از بین می‌برد.
«الکافی، کلینی، ط اسلامیه، ج۲، ص۶۶۵»